Μπαίνω στο αυτοκίνητο, γυρνάω το διακόπτη, φοράω ζώνη και οι παλμοί ανεβαίνουν. Περιμένω στην ουρά και όταν έρθει η σειρά μου τεντώνω το χέρι από το παράθυρο και περνάω την κάρτα της ευτυχίας από το μηχάνημα ακύρωσης. Η μπάρα ανεβαίνει κι εγώ είμαι δευτερόλεπτα πριν την απόλυτη petrolhead εμπειρία της ζωής μου. Γιατί; Γιατί μόλις ξεκινάω ένα γύρο στο Nürburgring Nordschleife!
Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου που γράφονται ανεξίτηλα στη μνήμη. Στιγμές μαγικές και ταυτόχρονα σημαντικές που ο καθένας βιώνει και θυμάται με το δικό του μοναδικό τρόπο. Στιγμές που τις περιγράφεις με ένα τεράστιο χαμόγελο στους φίλους σου, λες και το ζεις ξανά εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Στιγμές που για μένα ξεκινούν ευθύς αμέσως κάνοντας την (πράσινη) κόλαση έναν βενζινοβόρο παράδεισο! Αυτή είναι η δεύτερη ημέρα μου στην ευρύτερη περιοχή, οπότε και το μάτι έχει συνηθίσει τη θέα εξωτικών supercars να με περιτριγυρίζουν. Αυτοκίνητα όπως Porsche 911 GT3 RS, 911 GT2 RS, Ferrari 458 Italia και βεβαίως Nissan GT-R, Corvette ZR1, Lamborghini Gallardo και Aventador. Οι BMW M3 και οι Lotus Elise/Exige από την άλλη, είναι πιο πολλές και από τις μύγες Αυγουστιάτικου μεσημεριού. Οπότε και για αρχή, το μυαλό μου και τα μάτια μου ήταν περισσότερο στους καθρέφτες του αυτοκινήτου μου παρά στην ίδια την πίστα που ξεδιπλώνεται μπροστά μου για τα επόμενα 20+ km. Όπως μου εξήγησε νωρίτερα σε κουβέντα ο Dale Lomas του BridgeToGantry.com, οι προσπεράσεις γίνονται από τα αριστερά και μόνο, οπότε αν δω τίποτα “τέρατα” να με πλησιάζουν το μόνο που έχω να κάνω είναι να τραβηχτώ δεξιά. Για την ιστορία, το αυτοκίνητο που οδηγώ είναι ένα Opel Corsa OPC Nürburgring Edition, με 210ps και μηχανικό μπλοκέ διαφορικό, το οποίο και μας κανόνισε πολύ πρόθυμα η GM Hellas σε συνεργασία με τα κεντρικά της Opel στη Γερμανία.
Καθώς τελειώνει η μεγάλη ευθεία και μόλις αφήνω πίσω μου το σύμπλεγμα των Tiergarten-Hohenrain-Schikane, όλα αρχίζουν και αποκτούν σχήμα στα μάτια μου. Περνάω το αυθεντικό σημείο εκκίνησης (Τ13) και κατηφορίζω τη Hatzenbach για μια σειρά αριστερών και δεξιών στροφών που απαιτούν σωστή γραμμή και αποφασιστικότητα για να τις πάρεις γρήγορα. Το Nürburgring είναι μια πίστα που πολύ δύσκολα τη μαθαίνεις. Η αρχική της χάραξη το 1920 περιελάμβανε 174 στροφές και σήμερα μετά από αρκετές αλλαγές με γνώμονα την ασφάλεια έχουν περιοριστεί στις 90*. Οι οποίες είναι και πάλι πάρα πολλές για να θυμάσαι ώστε να μπορείς να πιέζεις οδηγικά σε όλο το μήκος και βεβαίως όλα αυτά συνοδευόμενα απο την απειλή της μπαριέρας σε απόσταση αναπνοής. Ευτυχώς για εμάς τους κοινούς θνητούς, υπάρχει το Gran Turismo, το οποίο περιλαμβάνει ένα πιστότατο αντίγραφο του Nordschleife και αποτελεί ένα από τα καλύτερα “σχολεία” που πρέπει να καθίσει κανείς πριν κατευθυνθεί προς Γερμανία μεριά.
Τα km/h στο ταχύμετρο του Corsa μου ανεβαίνουν όμως, καθώς κατηφορίζω επάνω από τη γέφυρα του Quiddelbacher Höhe και παίρνω φόρα για το γιάπ πριν τη Flugplatz. Εδώ όμως δεν είναι Gran Turismo και να μου λείπουν τα άλματα στα 190+ km/h, οπότε αφήνω το γκάζι. Η αίσθηση ωστόσο είναι κορυφαία καθώς η σκληρή ανάρτηση του OPC αποφορτίζεται και περιμένω να ξαναπατήσει καλά πριν οποιαδήποτε κίνηση στο τιμόνι. Ζω ένα όνειρο! Στιγμές που τις φαντάζομαι εδώ και χρόνια βλέποντας διάφορα videos στο YouTube ή παίζοντας κάποιο video game. Ωστόσο αυτό είναι “the real deal” που λένε. Πιο αληθινό δε γίνεται και… φώτα στους καθρέφτες. Μια πορτοκαλί 911 GT3 RS και μια κόκκινη 911 GT3 εμφανίζονται από το πουθενά, με φτάνουν και με περνούν μέχρι να σκεφτώ “τραβήξου δεξιά”. Και όλα αυτά καθώς πλησιάζω μια μαύρη 911 GT3 προηγούμενης γενιάς που φαίνεται να μην έχει και τόσο άγριες διαθέσεις. Ανοίγομαι και προσπερνάω!
Overtake a Porsche 911 GT3 at the Nürburgring: CHECK
Πλησιάζοντας στην κλειστή δεξιά Aremberg, μια Μ3 και μια προηγούμενη 911 Turbo με περνούν και ανοίγομαι αμέσως για μια καλή γραμμή. Φρένα, turn in, σημάδι στο άπεξ και ω ναι! Έχουμε μηχανικό μπλοκέ διαφορικό και το Corsa OPC κάνει τη σκέψη μου πράξη χωρίς το παραμικρό κιχ από τα ελαστικά του (Conti Sport Contact 2). Μπαίνω στην “τρύπα της αλεπούς”, όπως λέγεται το κομμάτι που ακολουθεί (Fuchsröhre) και τα Πόρκι μπροστά μου ουρλιάζουν. Προσπαθώ να κρατηθώ από πίσω τους, όχι γιατί θέλω να αποδείξω κάτι στον εαυτό μου ή σε οποιονδήποτε άλλο, αλλά γιατί πολύ απλά το όλο σκηνικό είναι ΜΑΓΙΚΟ με “κυνηγητά” στα 180-200 km/h μέσα στο πιο motorsport δάσος του κόσμου και δε θέλω να τελειώσει. Ανηφόρα για την Adenauer Forst, νωρίς turn-in και καβάλα στο αριστερό κέρμπ, δεξιά και φρένα για μια από τις πιο “tricky” στροφές του Nürburgring. Καθόλη τη διάρκεια η GoPro camera είναι κολλημένη στο τζάμι και ναι υπάρχουν τα πάντα σε video. Δείτε το:
Και τώρα θα σας πω μια ιστορία με λιγότερο οδηγική δράση, που έκανε ωστόσο την Adenauer Forst μια αξέχαστη εμπειρία για εμένα. Το ταξίδι μου εκεί το έκανα μαζί με δυο καλούς φίλους, το Μάνο και τον Κυριάκο (αλλά και τη Μαρία και το Δημήτρη που γνώρισα εκεί και γίναμε φίλοι από τότε). Την τέταρτη ημέρα μας εκεί λοιπόν, σε μια προσπάθεια μου να ρουφήξω κάθε πιθανή εμπειρία από το “ring”, είπα να πάμε στην Adenauer Forst, μια στροφή που κυριαρχεί σε πολλά videάκια του YouTube με εξόδους κ.λ.π. Θα ήταν πολύ ωραίο σκέφτηκα να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες και video από εκεί. Αποφασίστηκε λοιπόν και μάλιστα ο Κυριάκος είχε “μαρκαρισμένη” τη διαδρομή προς τα εκεί στο GPS του. Φεύγουμε από το Nurburg για το Adenau (6 km απόσταση), μπαίνουμε στο χωριό και από ένα δρόμο βγαίνουμε προς τη γνωστή στροφή. Για κακή μας τύχη -και λόγω προετοιμασίας για τον 24ωρο αγώνα του 2012, που ήταν σε μερικές ημέρες- ο δρόμος μέχρι τη στροφή ήταν κλειστός. Ο Κυριάκος μου λέει ότι στο GPS φαίνεται να είναι “λίγο πιο κάτω” η στροφή, οπότε και αποφασίζω να κινηθώ με τα πόδια μόνος, ενώ τα παιδιά θα πηγαίναν για ένα γύρο ώστε να τους βγάλω και φωτογραφία με την ευκαιρία. Παίρνω λοιπόν την τσάντα της φωτογραφικής στην πλάτη, το τριπόδι στο ένα χέρι και τον καφέ στο άλλο και μπαίνω με τα πόδια στο δάσος. 45 λεπτά αργότερα και περίπου 3km ατελείωτης ανηφόρας προς την κορυφή του λόφου, Adenauer Forst ακούω και Adenauer Forst δε βλέπω. Με τα πνευμόνια στο πάτωμα ξαφνικά το δάσος ανοίγει και βλέπω ουρανό, γκαζόν και ψηλά σύρματα, συνοδεία μηχανοκίνητου soundtrack που ερχόταν και χανόταν ανά διαστήματα. Πέθανα και πήγα στον παράδεισο σκέφτηκα. Όχι, έφτασα επάνω στη στροφή με σχεδόν 1 ώρας ποδαρόδρομο σε ανηφόρα που με αυτοκίνητο θα ήθελε 1η σχέση για να ανέβει. Εγώ και άλλοι δυο θαρραλέοι περιπατητές επάνω, αυτοί με καρεκλάκια και μια κάσα μπύρες όμως που θα τους βγάλουν όλο το απόγευμα. Εν συντομία τράβηξα μερικά video, κάποιες εικόνες -συμπεριλαμβανομένου και των παιδιών- και ξανακατέβηκα. Όταν διηγήθηκα την όλη “γυμναστική” εμπειρία μου και έδειξα γάμπες στα παιδιά, το τι γέλιο έπεσε δε θα το ξεχάσω ποτέ. Κλείνει η παρένθεση.
Είμαι στη Metzgesfeld, μια κατηφορική σε ανηφορική αριστερή που ποτέ δε συμπάθησα και μάλλον δε θα συμπαθήσω ποτέ. Δεν ξέρω το γιατί, απλά δε μου “κάθεται” προσωπικά σαν στροφή. Η πορτοκαλί 911 GT3 RS είναι ακόμη σε οπτικό πεδίο γεγονός που σημαίνει δύο πράγματα: ή ο τύπος έκοψε για κάποιον λόγο ρυθμό (υπερθέρμανση, βαρεμάρα κ.λ.π.) ή εγώ πετάω με το Corsa και κάνω το γύρο της ζωής μου εκεί μέσα. Εντάξει, το πρώτο είναι… το ξέρω, αλλά πρέπει να έχω ανεβασμένο ηθικό και το νου μου βεβαίως στην κλειστή δεξιά Kallenhard που θα με οδηγήσει σε μια γρήγορη δεξιά με το τριπλό άπεξ σε ρυθμό miss-hit-miss. Ο βασικός κανόνας εδώ είναι να περάσεις ανοιχτά από το πρώτο και τρίτο κερμπ και να “ακουμπήσεις” το δεύτερο/μεσαίο. Δυνατά φρένα όμως για την Wehrseifen, ίσως την πιο αργή στροφή του Nordschleife (τα παιδιά έχουν στηθεί εδώ και με περιμένουν να περάσω για φωτό) και κατηφόρα για την επίσης αριστερή Breidscheid που καταλήγει στη γέφυρα που κόβει στη μέση το χωριό Adenau. Μόλις πριν πέρασα ένα τεράστιο σήμα της Opel ζωγραφισμένο στην άσφαλτο, ενώ όλη η γέφυρα επάνω από το Adenau είναι βαμμένη στα μπλε του OPC. Το Corsa OPC Nürburgring Edition θα χαμογελούσε τώρα αν ήταν έμψυχο, καθώς δε “νιώθει σαν” αλλά είναι στο σπίτι του! Στον τόπο που γεννήθηκε και εξελίχθηκε.
Οι ανηφόρες αρχίζουν καθώς στρίβω δεξιά στην Ex-Mühle και κατευθύνομαι στην ιστορική Lauda-Linksnick. Πρόκειται για μια γρήγορη αριστερή που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορική πορεία του Nürburgring Nordschleife. Εδώ το 1976 ο Νίκι Λάουντα έχασε τον έλεγχο της Ferrari του στον αγώνα της F1, χτύπησε στη μπαριέρα και τυλίχτηκε στις φλόγες, σε μια τρελή πορεία υψηλών ταχυτήτων που τον έφερε μέχρι την επόμενη στροφή, τη Bergwerk. Το ατύχημα αυτό στάθηκε ως αφορμή στον αποκλεισμό του Nordschleife από τη F1. Και τώρα όλο αυτό το περιστατικό γίνεται ταινία με τον τίτλο “Rush” και πρωταγωνιστές τους Chris Hemsworth (Α.Κ.Α. Thor), Daniel Bruhl και Olivia Wild. Στις 13 Σεπτεμβρίου. Δείτε το trailer:
Μερικές εικόνες από τη Bergwerk:
Μείνετε συντονισμένοι στο trcoff.gr καθώς είμαστε μόλις στο μέσον του γύρου μας στο Nürburgring Nordschleife και η αδρεναλίνη χτυπά κόκκινο καθώς ανηφορίζουμε προς τη θρυλική Karussell. Πως θα σταθεί το Corsa στις περιστάσεις, τι θα δούμε στα χιλιόμετρα που απομένουν και ποιο ατύχημα πιάνει καρέ καρέ ο φωτογραφικός μας φακός; Όλα αυτά και μαζί ένα πλήρες video από όλα όσα ζήσαμε, στο 2ο μέρος του ταξιδιού μας στην κόλαση, τις αμέσως επόμενες ημέρες.
Διαβάστε το 2ο μέρος του ταξιδιού εδώ.
 |
| Μια από τις 600 Porsche 911 GT3 RS 4.0 |
