17 Φερουαρίου 2008
Μια ματιά μόνο δεν αρκεί. Αυτή την ιταλίδα θέλεις να τη βλέπεις συνέχεια. Επιβλητική σιλουέτα, απίστευτα μάτια και… οπίσθια που σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα! Και δεν είναι μόνο αυτά. Διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα και μοναδικό στυλ, ενώ αν νομίζεις ότι θα την κατακτήσεις… απλά γελιέσαι! Το όνομά της Brera. Τι Brera; Μα φυσικά 3,2 V6 Q4. Με άλλα λόγια, η ύπαρξη που περίμενες όλη σου τη ζωή!
Και πρόκειται για ύπαρξη, όχι απλά ένα ακόμη μοντέλο της Alfa Romeo. Είναι λίγες οι φορές που συναντάς ένα αυτοκίνητο και νιώθεις τους χτύπους της καρδιάς σου να ανεβαίνουν. Ακόμη πιο λίγες, εκείνες οι φορές που το παρατηρείς ξανά και ξανά, πριν περάσεις στο εσωτερικό του. Και όταν πατήσεις το μπουτόν εκκίνησης του κινητήρα… απλά νιώθεις να ξαναγεννιέσαι. Ο V6 κινητήρας των 3,2 λίτρων κάτω από το μυώδες καπό της αποδίδει 260 ίππους και ο ήχος που παράγει είναι απλά μεθυστικός. Τραχύς και μπάσος που σε συνδυασμό με την μεταλλική οξύτητα των τεσσάρων εξατμίσεων σε κάνουν να θέλεις να παίζεις με το πεντάλ συνέχεια! Ω, ναι! Αυτή την Alfa την οδηγείς με το παράθυρο ανοικτό!
Και αφού βάλεις την πρώτη σχέση στο 6άρι κιβώτιο ταχυτήτων και αφήσεις απαλά τον συμπλέκτη, τότε είσαι πλέον δικός της! Σε έχει κατακτήσει από τα πρώτα 100 μέτρα, ακόμη και αν δεν το έχεις καταλάβει. Όσο και να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως έχεις τον έλεγχο, τόσο έξω πέφτεις. Χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιήσεις έχεις απομακρυνθεί από την κίνηση της πόλης και βρίσκεσαι ήδη σε ανηφορικές φιδίσιες διαδρομές. Γιατί εκεί ήθελε να πάει η Brera, όχι εσύ! Ήδη οι ρυθμοί οδήγηση έχουν ανέβει αρκετά, παρέα με τους παλμούς σου. Οι ευθείες μοιάζουν μικρές, ενώ οι στροφές φεύγουν σαν αστραπή πίσω σου, τη στιγμή που το κροτάλισμα του 6κύλινδρου διαμαντιού γαργαλάει τα αυτιά σου, ψιθυρίζοντας παράλληλα «κι άλλο».
Οι 260 ίπποι περνούν σε όλους τους τροχούς, μέσω συστήματος μόνιμης τετρακίνησης (με 3 διαφορικά και κεντρικό Torsen C) που στέλνει την περισσότερη δύναμη στους πίσω τροχούς (57%). Με άλλα λόγια, η ουρά δε μένει στη θέση της εφόσον το ζητήσει ο οδηγός. Βέβαια σε καλό οδόστρωμα κάτι τέτοιο θα γίνει με έντονη πίεση και βίαιη είσοδο στη στροφή. Εκεί που η Brera γίνεται πραγματικά απολαυστική είναι στην γρήγορη αλλά όχι «αγωνιστική» οδήγηση. Με γραμμές δηλαδή και σβέλτους ρυθμούς, απλά σημαδεύοντας και στρίβοντας. Τα ηλεκτρονικά της συστήματα θα πουν «όχι» σε άτσαλους ελιγμούς, ακόμη και όταν απενεργοποιηθούν (μόνο μερικώς). Γιατί αυτή την ιταλίδα δεν την αναγκάζεις να κάνει οτιδήποτε. Θέλει σεβασμό, ρομαντισμό και χαρακτήρα. Δε θα σου χαριστεί διαφορετικά. Αν καταφέρεις να της δώσεις αυτό που πραγματικά θέλει… τότε έχεις ολοκληρωθεί ως οδηγός.
Καμία διαδρομή δε θα είναι πλέον η ίδια!
